Τύποι και μορφές προστατίτιδας στους άνδρες: αιτίες, συμπτώματα και διάγνωση, θεραπεία

Από τον ανατομικό λατινικό όρο prostata, που σημαίνει αδένας του προστάτη, σχηματίστηκε το όνομα της νόσου - προστατίτιδα. Διαγιγνώσκεται μόνο στους άνδρες επειδή ο προστάτης είναι ανδρικό όργανο. Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, η φλεγμονή του προστάτη δεν είναι μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια. Επίπτωση – 9% όλων των ουρολογικών διαγνώσεων. Ωστόσο, η χρόνια προστατίτιδα είναι η πιο κοινή ουρολογική νόσος σε άνδρες κάτω των 50 ετών. Η ασθένεια είναι σοβαρή, έχει δυσάρεστες συνέπειες και είναι αρκετά επικίνδυνη από ένα ορισμένο στάδιο. Ας καταλάβουμε τους τύπους και τα σημάδια της προστατίτιδας.

Αιτίες και ταξινόμηση

Όλες οι αιτίες φλεγμονής του προστάτη χωρίζονται σε δύο ομάδες - μολυσματικές και μη μολυσματικές.

Πίνακας: Ομάδες αιτιών προστατίτιδας – σύγκριση

Μεταδοτικός	Μη μολυσματικό
Σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις. Χρόνιες εστίες μόλυνσης στο σώμα: ιγμορίτιδα, παθολογία των νεφρών, χρόνιο στάδιο αμυγδαλίτιδας κ. λπ. Η μόλυνση μπορεί να σχηματιστεί στον προστάτη μετά από επεμβάσεις στα ουρογεννητικά και πυελικά όργανα.	Οι λόγοι για την εμφάνιση μη λοιμώδους προστατίτιδας μπορούν να χωριστούν σε μια γενική ενότητα - λανθασμένος τρόπος ζωής. Η ασθένεια προκαλείται από: μειωμένη σωματική δραστηριότητα? καθιστική εργασία ή απλώς παρατεταμένη αδράνεια. υποθερμία? ανεπαρκώς ισχυρή ανοσία. σεξουαλική αδράνεια (αποχή). σεξουαλική υπερκινητικότητα? Αλκοόλ και άλλοι επιβλαβείς εθισμοί σε υπερβολικές ποσότητες.

Παρεμπιπτόντως. Η ανάπτυξη της προστατίτιδας δεν προηγείται πάντα από μεμονωμένη διείσδυση του παθογόνου στο όργανο. Διάφοροι τραυματισμοί, ορμονικές παθολογίες, διαταραχή της λεμφικής κυκλοφορίας ή στασιμότητα του αίματος μπορούν να συμβάλουν στην εμφάνιση της νόσου.

1. Το πιο κοινό παθογόνο είναι το Escherichia coli. Στο 86% των περιπτώσεων, η φλεγμονή του προστάτη προκαλείται από E. coli.
2. Ακολουθούν τα βακτήρια Klebsiella.
3. Βακτήρια του γένους Proteus.
4. Gram-θετικά βακτήρια Enterococcus.
5. Gram-αρνητικό Pseudomonas aeruginosa (Pseudomonas aeruginosa).

Τέτοια συγκεκριμένα παθογόνα, όπως ο βάκιλος του Koch ή το Treponema pallidum, προκαλούν προστατίτιδα σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις.

Ταξινομητής NIH USA

Η φλεγμονή του προστάτη είναι μια ασθένεια που σχετίζεται με μια φλεγμονώδη διαδικασία που εντοπίζεται σε αυτόν. Η διάρκεια της διαδικασίας εξαρτάται από τη μορφή της νόσου - οξεία ή χρόνια. Το δεύτερο διαγιγνώσκεται εάν η διαδικασία διαρκεί περισσότερο από τρεις μήνες.

Ο ταξινομητής που εγκρίθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας της Αμερικής το 1995 χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο. Περιλαμβάνει τέσσερις κατηγορίες και δύο υποκατηγορίες.

Πίνακας: Κατηγορίες προστατίτιδας και περιγραφή

κατηγορία	Περιγραφή
Οξεία μορφή	Διαγιγνώσκεται οξεία φλεγμονή του προστάτη μολυσματικής φύσης. Έχει τις εξής ιδιότητες: υπάρχουν βακτήρια στα ούρα. η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται? αυξημένα επίπεδα λευκοκυττάρων? υπάρχει μέθη.
Χρόνια μορφή (βακτηριακή)	Υπάρχουν σημάδια φλεγμονής. Τα λευκοκύτταρα και ο αριθμός των βακτηρίων στην εκσπερμάτιση και την έκκριση του προστάτη υπερβαίνουν τον κανόνα. Μια εξέταση ούρων δείχνει υψηλό αριθμό λευκοκυττάρων και παρουσία παθογόνων βακτηρίων.
Χρόνια μορφή (βακτηριακή), που ονομάζεται επίσης σύνδρομο πυελικού πόνου	Το κύριο κλινικό σύμπτωμα είναι η παρουσία πόνου για περισσότερο από τρεις μήνες. Ταυτόχρονα, δεν ανιχνεύονται παθογόνα μικρόβια στις εκκρίσεις, στα ούρα και στην εκσπερμάτιση. Χρόνια μορφή (βακτηριακή), που ονομάζεται επίσης σύνδρομο πυελικού πόνου
Χρόνια μορφή με σημάδια φλεγμονής	Σύνδρομο επίμονου πόνου, που συνοδεύεται από περίσσεια λευκοκυττάρων. Οι τυπικές γενικές δοκιμές δεν ανιχνεύουν την παρουσία παθογόνων.
Χρόνια μορφή χωρίς σημάδια φλεγμονής	Υπάρχει σύνδρομο πόνου, αλλά δεν ξεπερνιέται το επίπεδο των λευκοκυττάρων και δεν ανιχνεύονται παθογόνοι μικροοργανισμοί χρησιμοποιώντας τυπικές μεθόδους.
Ασυμπτωματική μορφή χρόνιας προστατίτιδας	Όπως υποδηλώνει το όνομα, η ασθένεια εμφανίζεται χωρίς συμπτώματα. Μπορεί να ανιχνευθεί τυχαία με διαγνωστική ιστολογία.

Παρεμπιπτόντως. Αυτή η ταξινόμηση δεν περιλαμβάνει την κοκκιωματώδη προστατίτιδα, η οποία είναι σπάνια και είναι χρόνιος υπότυπος.

Οξεία προστατίτιδα

Οι φλεγμονώδεις παθήσεις του προστάτη σε οξεία μορφή ανήκουν στην πρώτη κατηγορία και είναι βακτηριακής μολυσματικής φύσης.

Η οξεία προστατίτιδα είναι μια οξεία φλεγμονώδης νόσος του προστάτη που προκαλείται από βακτηριακή μόλυνση των ιστών του

Σπουδαίος! Αυτή η κατάσταση διαφέρει από όλες τις άλλες μορφές στο ότι στο οξύ στάδιο ο ασθενής χρειάζεται άμεση ιατρική φροντίδα.

Η ασθένεια προκαλείται από βακτήρια που υπάρχουν στη μικροχλωρίδα του σώματος και αποτελούν τον κανόνα. Ωστόσο, όταν εισέρχονται στον προστάτη υπό την επίδραση συνοδευτικών παραγόντων, εμφανίζεται μια φλεγμονώδης διαδικασία, η οποία επιδεινώνεται γρήγορα.

Παρεμπιπτόντως. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ως αποτέλεσμα μιας περίπλοκης βιοψίας στο όργανο, η φλεγμονώδης διαδικασία του προστάτη μπορεί να επιδεινωθεί.

Συμπτώματα

Οι ασθενείς με οξεία φλεγμονή παραπονούνται για τα ακόλουθα συμπτώματα.

1. Πυρετός και ρίγη.
2. Μετάβαση σε αυξημένη ορθική θερμοκρασία.
3. Διαφορά ενός βαθμού ή περισσότερο μεταξύ της θερμοκρασίας του σώματος και της θερμοκρασίας του ορθού (συνήθως ½ βαθμός).
4. Πόνος στην οσφυϊκή περιοχή, πόνος σε όλη τη μέση.
5. Πόνος στη λεκάνη, κάτω κοιλιακή χώρα, βαθιά στο περίνεο, γύρω από τον πρωκτό.
6. Πόνος στη βουβωνική χώρα και στο όσχεο.
7. Πολύ συχνά ούρηση.
8. Η νυκτουρία είναι η επιθυμία για ούρηση που προκαλείται από την επιθυμία για ούρηση τη νύχτα.
9. Η δυσουρία αναφέρεται σε επώδυνη ούρηση που συνοδεύεται από κάψιμο και τσούξιμο.
10. Δυσκολία στην ούρηση με πιθανή κατακράτηση ούρων (στάσιμο).
11. Μέθη.
12. Πονοκέφαλος και μυϊκός πόνος.
13. Αδυναμία, κούραση.
14. Δυσκοιλιότητα ή επώδυνες κινήσεις του εντέρου.
15. Αιματοσπερμία – συστατικά του αίματος στην εκσπερμάτιση.
16. Απόρριψη υγρών από την ουρήθρα: λευκό, άχρωμο, πρασινωπό ή κίτρινο.

Σπουδαίος! Η οξεία μορφή είναι λιγότερο συχνή από άλλες, αλλά μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση σήψης, κυστίτιδας, πυελονεφρίτιδας και άλλων ανιόντων λοιμώξεων. Επομένως, εάν εντοπιστούν σημεία, απαιτείται επείγουσα νοσηλεία.

διάγνωση

Η οξεία φλεγμονή του προστάτη διαγιγνώσκεται ξεκάθαρα με βάση τα τυπικά συμπτώματα και την έντονη βαρύτητα.

Το ελάχιστο εύρος της διαγνωστικής εξέτασης περιλαμβάνει τις ακόλουθες διαδικασίες:

• Μέτρηση της θερμοκρασίας του ορθού και σύγκριση των δεικτών της με δείκτες θερμοκρασίας σώματος.
• Οπτική εξέταση της βουβωνικής χώρας και του περίνεου.
• Απτική εξέταση του πρωκτού και των λεμφαδένων.

• Γενική ανάλυση αίματος και ούρων για τον προσδιορισμό της οξείας φάσης, δοκιμή τεσσάρων γυαλιών.
• Βακτηριολογική εξέταση της έκκρισης του προστάτη και των ούρων.
• Μικροσκοπική και PCR εξέταση της ουρήθρας (επιχρίσματα από την ουρήθρα).

• TRUS αδένες;
• βιοψία επιλεγμένων περιοχών.
• CT και MRI της πυελικής περιοχής.
• Μαγνητική τομογραφία του προστάτη

Όπως ήδη αναφέρθηκε, η θερμοκρασία του ορθού θα είναι υψηλότερη, κάνοντας διαφορά στο σώμα περισσότερο από ½ βαθμό.

Κατά την ψηλάφηση του πρωκτικού πόρου, ο ασθενής αισθάνεται ένα μαχαίρι πόνο. Ο προστάτης είναι πάντα υπεραιμικός και πρησμένος. Είναι επίσης ζεστό, τεντωμένο (μεγαλωμένο) και έχει ανομοιογενείς συμπιέσεις.

Παρεμπιπτόντως. Στην οξεία φάση, η ψηλάφηση είναι συχνά δύσκολη ή και αδύνατη λόγω αφόρητου πόνου. Σε αυτή την περίπτωση χορηγείται αναλγησία που συνοδεύεται από καταστολή για την ανακούφιση του πόνου και των σπασμών.

Τα ούρα περιέχουν αυξημένο αριθμό λευκοκυττάρων. Το βακτήριο ανιχνεύεται σε όλα ή σε καθένα από τα βιολογικά υγρά που λαμβάνονται για ανάλυση. Στο αίμα η εικόνα είναι χαρακτηριστική των οξειών μολυσματικών διεργασιών. Η σήψη είναι μια εξαιρετικά σπάνια επιπλοκή. προκαλεί έντονο πυρετό, υπερβολικά συμπτώματα και δηλητηρίαση. Αυτά τα σημάδια απαιτούν υποχρεωτική καλλιέργεια αίματος.

Σπουδαίος! Μία από τις διαγνωστικές διαδικασίες είναι το μασάζ του προστάτη για την απελευθέρωση των εκκρίσεων. Ωστόσο, αυτό απαγορεύεται στην οξεία πορεία, καθώς μπορεί να οδηγήσει στην εξάπλωση της λοίμωξης σε ολόκληρο το σώμα και στην ανάπτυξη οξείας σήψης.

Δεδομένου ότι τα βακτήρια στο οξύ στάδιο υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα βιολογικά υγρά και απομονώνονται εύκολα κατά την ανάλυση, η εκροή των εκκρίσεων με διεγερτικό μασάζ δεν είναι απαραίτητη.

Επίσης, δεν υπάρχει ένδειξη έξαρσης στη βιοψία προστάτη καθώς μπορεί να εμφανιστεί παράπλευρη λοίμωξη.

Βακτηριακή προστατίτιδα στη χρόνια φάση

Η εικόνα διαφέρει από την κλινική εικόνα της οξείας μορφής στην εξασθένηση της βαρύτητας των συμπτωμάτων ή στην εικονική απουσία τους. Αυξημένη θερμοκρασία, έντονος πόνος, δηλητηρίαση, π. χ. H. ο ασθενής αισθάνεται όλα τα παραπάνω σημάδια της οξείας φάσης μόνο όταν η χρόνια μορφή επιδεινώνεται.

Συμπτώματα

Με μια χρόνια πορεία, τα συμπτώματα εξαφανίζονται και τα παράπονα του ασθενούς μπορεί να είναι τα εξής.

1. Δυσλειτουργία ούρων.
2. Αλλαγή (επιδείνωση) στύσης.
3. Μειώνεται η σεξουαλική επιθυμία μέχρι να εξαφανιστεί εντελώς.
4. Ανεξέλεγκτες καθυστερήσεις ή πρόωρη εκσπερμάτωση.
5. Ευερεθιστότητα και αυξημένο συναισθηματικό υπόβαθρο.
6. Καταθλιπτικά συναισθήματα, άγχος.

Συμβουλή. Όπως μπορείτε να δείτε, με τη χρόνια μορφή δεν υπάρχουν λόγοι για επείγουσα νοσηλεία (και μερικές φορές ακόμη και επίσκεψη στο γιατρό), τουλάχιστον όχι σοβαροί. Ωστόσο, η ασθένεια πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως, καθώς οποιαδήποτε χρόνια διαδικασία αργά ή γρήγορα παίρνει μια επιδεινωμένη μορφή και οι συναισθηματικές εμπειρίες και η καταπίεση της οικείας περιοχής μειώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής.

διάγνωση

Χωρίς οξέα συμπτώματα, η διάγνωση γίνεται πιο δύσκολη. Η ασθένεια δεν είναι τόσο έντονη και τα συμπτώματα μπορούν να ερμηνευθούν διφορούμενα, καθώς αποτελούν σημάδια πολλών ασθενειών ταυτόχρονα, και όχι μόνο φλεγμονή του προστάτη.

Ο διαγνωστικός αλγόριθμος έχει ως εξής.

1. Πάρτε το ιστορικό και αξιολογήστε τη γενική κλινική κατάσταση.
2. Γενική εξέταση ούρων, λήψη καλλιέργειας για αλλαγές στη μικροχλωρίδα.
3. Αποκλεισμός λοιμώξεων που αποκτώνται μέσω της γεννητικής οδού (μελέτη PCR).
4. Ουροροομετρία είναι η παρακολούθηση των αλλαγών στον ουροποιητικό ρυθμό.
5. Εξέταση εκκρίσεων για παρουσία αντιγόνου PSA στο υγρό.
6. Υπερηχογράφημα όχι μόνο του προστάτη, αλλά και της λεκάνης και του περιτοναίου για αποκλεισμό εξωτερικών διαγνώσεων.
7. Ουρογραφία.

Βακτηριακή προστατίτιδα σε χρόνια μορφή

Ένας τύπος προστατίτιδας που ονομάζεται χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα ή, όπως είναι επίσης γνωστό, σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου είναι συχνός.

Εάν υπάρχει πιθανότητα φλεγμονής του προστάτη μη βακτηριακής φύσης και το παθογόνο δεν ανιχνευθεί στις αρχικές εξετάσεις, επιβεβαιώνεται η διάγνωση της βακτηριακής προστατίτιδας. Εάν δεν διαγνωστεί και δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, αναπτύσσεται ένα όψιμο στάδιο, το οποίο συνοδεύεται από συνεχή πόνο και όλη η βοήθεια προς τον ασθενή περιορίζεται σε προσωρινή μόνο φαρμακευτική καταστολή των συμπτωμάτων.

Συμπτώματα

Χαρακτηριστικά συμπτώματα μη βακτηριακής προστατίτιδας.

1. Πυελικός πόνος, πόνος στο περίνεο, πόνος στη μέση.
2. Άβολη ούρηση.
3. Δυσάρεστη σεξουαλική επαφή, που συνοδεύεται από βασανιστικές αισθήσεις πόνου.
4. Γαστρεντερικές παθήσεις διαφόρων ειδών.
5. Αδυναμία, λήθαργος.
6. Αυπνία.
7. Καταθλιπτικές καταστάσεις στα τελευταία στάδια.

Το σύνδρομο πυελικού πόνου εμφανίζεται κυρίως λόγω αλλαγών στις νευρομυϊκές διεργασίες του οργάνου του προστάτη. Οι κύριοι λόγοι περιλαμβάνουν το άγχος και τον καθιστικό τρόπο ζωής.

διάγνωση

Μετά την ασυμπτωματική μορφή, η διάγνωση αυτής της νόσου είναι η πιο δύσκολη. Η ιδιαιτερότητα της διάγνωσης είναι ότι οι γιατροί πρέπει να εργαστούν στη διαδικασία αποκλεισμού, στην οποία απορρίπτονται όλες οι άλλες μορφές ασθένειας και εξωτερικές διαγνώσεις.

1. Όταν έρχεται ένας ασθενής, ο γιατρός εξετάζει πρώτα το ιατρικό του ιστορικό.
2. Στη συνέχεια εισακούονται οι υπάρχουσες καταγγελίες.
3. Στη συνέχεια θα παραπεμφθείτε για λεπτομερή εξέταση αίματος.
4. Για τον έλεγχο της παρουσίας μικροοργανισμών στα ούρα, πραγματοποιείται καλλιέργεια.
5. Λαμβάνεται βακτηριακό επίχρισμα.
6. Σε περίπτωση λοιμώξεων, οι εκκρίσεις του προστάτη πρέπει να καλλιεργούνται.
7. Εάν σημειωθεί υπέρβαση του αριθμού των λευκοκυττάρων κατά τη διάρκεια της εξέτασης αίματος, αλλά δεν ανιχνευθεί παθογόνος παράγοντας στα ούρα ή στην έκκριση, ο ασθενής αποστέλλεται για εξέταση υπερήχων ή μαγνητική τομογραφία.

Μια σάρωση με υπερήχους μπορεί να ανιχνεύσει έναν διευρυμένο προστάτη και, εάν δεν υπάρχει αξιοσημείωτη διεύρυνση του αδένα, αλλαγές στα τοιχώματα του οργάνου. Η μαγνητική τομογραφία παρέχει μια τρισδιάστατη εικόνα των αλλαγών στις νευρικές απολήξεις, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της θέσης και του βαθμού παγίδευσής τους.

Ασυμπτωματική χρόνια προστατίτιδα

Δεδομένου ότι αυτή η μορφή δεν έχει συμπτώματα, υπάρχουν λίγα σημάδια αυτής της ασθένειας. Η διάγνωση γίνεται με την παρουσία ασυμπτωματικής βακτηριουρίας, που είναι επίμονος αποικισμός του ουροποιητικού συστήματος χωρίς συμπτώματα.

Η διάγνωση της βακτηριουρίας βασίζεται σε δείγματα ούρων που συλλέγονται κάτω από τις πιο στείρες συνθήκες και παραδίδονται στο εργαστήριο πριν ξεκινήσει η ανάπτυξη των βακτηρίων.

Επιπλέον, το δεύτερο σημάδι στη διάγνωση της ασυμπτωματικής προστατίτιδας είναι η λευκοκυτταρουρία, η οποία είναι συνέπεια της φλεγμονώδους διαδικασίας στην ουροδόχο κύστη. Η ανίχνευση πραγματοποιείται με μικροσκοπική ανάλυση του ιζήματος των ούρων.

Θεραπεία διαφόρων μορφών προστατίτιδας

Η θεραπεία της προστατίτιδας είναι κυρίως συντηρητική. Ωστόσο, σε ειδικές περιπτώσεις, χρησιμοποιείται χειρουργική θεραπεία, αλλά δεν είναι πολύ συχνή λόγω της χαμηλής αποτελεσματικότητάς της και της ανίχνευσης πολυάριθμων μετεγχειρητικών επιπλοκών.

χειρουργική επέμβαση

Πλήρης ανάρρωση μετά από επέμβαση στον προστάτη παρατηρείται μόνο στο 45% των ασθενών. Το 40% εμφανίζει υποτροπή της νόσου.

Παρεμπιπτόντως. Σχεδόν το 80% των χειρουργημένων ασθενών έχουν επιπλοκές με τη μορφή απώλειας της σεξουαλικής λειτουργίας, επαναλαμβανόμενης εκσπερμάτωσης, στένωση του ουρητήρα και άλλες επικίνδυνες παθολογίες που οδηγούν σε επιδείνωση της ποιότητας ζωής και των κοινωνικών δεικτών.

Η χειρουργική θεραπεία συνταγογραφείται μόνο για τις ακόλουθες αυστηρές ενδείξεις:

1. Αναποτελεσματικότητα της μη χειρουργικής θεραπείας για μεγάλο χρονικό διάστημα.
2. Καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που σχετίζονται με επιπλοκές.
3. Σχηματίζεται ένα απόστημα προστάτη.
4. Φλεγμονώδης νόσος της πυέλου.
5. Η παραπρωκτίτιδα είναι μια φλεγμονή του αποστήματος του περιεντερικού ιστού.
6. Αίμα στο ουροποιητικό υγρό.
7. Απόφραξη του ουροποιητικού πόρου και ως εκ τούτου ανουρία.
8. Η κατακράτηση ούρων προκαλεί τη δημιουργία λίθων στην ουροδόχο κύστη.
9. Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη σε έντονη μορφή.
10. Χρόνια προστατίτιδα που προκαλεί ογκολογική διαδικασία.

Εκτός από τον κατάλογο των ενδείξεων, υπάρχει επίσης μια σειρά από απαγορεύσεις για χειρουργικές επεμβάσεις:

• εάν η ηλικία είναι άνω των 70?
• υπάρχει οξεία φλεγμονή των ουρογεννητικών οργάνων.
• υπάρχει οξεία αναπνευστική ιογενής λοίμωξη.
• ο ασθενής πάσχει από καρδιαγγειακές ή πνευμονικές παθήσεις.
• ο ασθενής έχει υποθυρεοειδισμό.
• διαγνωστεί με διαβήτη?
• Ο ασθενής πάσχει από αιμορροφιλία.

Πίνακας: Περιγραφή χειρουργικών μεθόδων

μέθοδος	Περιγραφή
Προστατεκτομή	Πλήρης αφαίρεση του οργάνου του προστάτη. Τα αγγεία αποκόπτονται από αυτό, το όργανο αφαιρείται και παράλληλα αφαιρούνται οι γειτονικοί λεμφαδένες και τα σπερματοδόχα κυστίδια. Η επέμβαση μπορεί να γίνει είτε με νυστέρι είτε με τη βοήθεια ενδοσκοπίου υπό γενική αναισθησία.
Εκτομή προστάτη	Μερική αφαίρεση οργάνου, η οποία μπορεί να είναι διαφορετικών τύπων ανάλογα με το βάθος της βλάβης. Μπορεί να γίνει με νυστέρι, λαπαροσκόπιο ή ρεσεκτοσκόπιο (αυτή η μέθοδος είναι η λιγότερο τραυματική).
απόκομμα	Αποκοπή της ακροποσθίας που καλύπτει το κεφάλι του πέους. Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζονται κάποιες χρόνιες μορφές προστατίτιδας και προλαμβάνεται και αυτή η ασθένεια.
Παροχέτευση αποστήματος	Εμφανίζεται όταν ο αδένας του προστάτη είναι γεμάτος με πύον. Η επέμβαση πραγματοποιείται με βελόνα παρακέντησης υπό υπερηχογραφικό έλεγχο.

Συντηρητική θεραπεία

Η θεραπεία της βακτηριακής προστατίτιδας, τόσο της οξείας όσο και της χρόνιας, είναι μια από τις πιο δύσκολες εργασίες στη σύγχρονη ουρολογία. Και παρόλο που τα επιτεύγματα της ιατρικής είναι αναμφισβήτητα, η πλήρης θεραπεία των ασθενών με προστατίτιδα χωρίς συνέπειες και υποτροπές δεν είναι δυνατή στο 100% των περιπτώσεων, ακόμη και με έγκαιρη και ακριβή διάγνωση.

Χαρακτηριστικά της θεραπείας της οξείας διαδικασίας

Η θεραπεία των παροξύνσεων βασίζεται στον συνδυασμό αντιβιοτικών. Τα ονόματα των φαρμάκων και οι ιδιότητές τους φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.

Μια ομάδα αντιβιοτικών προσδιορίζεται μέσω δοκιμών και καλλιέργειας για να προσδιοριστεί ο τύπος του παθογόνου ιού που τα αναστέλλει. Εάν το φάρμακο επιλεγεί σωστά, το αποτέλεσμα εμφανίζεται μέσα σε λίγες ημέρες. Ωστόσο, η διαδικασία θεραπείας διαρκεί τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες για να εξαλειφθεί πλήρως ο παθογόνος παράγοντας και να αποτραπεί η χρόνια εμφάνιση της νόσου.

Συμβουλή. Προτιμώνται τα ισχυρά βακτηριοκτόνα αντιβιοτικά και η δοσολογία θα πρέπει να είναι επαρκής για να επιτευχθεί βακτηριοκτόνο αποτέλεσμα, ειδικά σε ασθενείς με προδιάθεση για ανοσοκαταστολή.

Ενώ το αρχικό στάδιο ή η ήπια μορφή έξαρσης της προστατίτιδας μπορεί να αντιμετωπιστεί σε εξωτερικά ιατρεία, οι ασθενείς με σοβαρή δηλητηρίαση και επιδείνωση της γενικής κατάστασης απαιτούν επείγουσα νοσηλεία, όπου αρχίζει αμέσως η ενδοφλέβια αντιβιοτική. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας συνιστάται η ανάπαυση στο κρεβάτι και η καθιστική ζωή.

Χαρακτηριστικά της θεραπείας χρόνιων βακτηριακών και μη βακτηριακών μορφών

Με μια χρόνια βακτηριακή διαδικασία, χρησιμοποιείται μακροχρόνια αντιβακτηριακή θεραπεία. Επιπλέον, συνταγογραφείται ένας αριθμός αναστολέων φαρμάκων - από ΜΣΑΦ που ανακουφίζουν από τον πόνο και τη φλεγμονή έως τους αναστολείς άλφα-1 για την ομαλοποίηση του ουρητήρα, αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά.

Η βακτηριακή προστατίτιδα αντιμετωπίζεται με αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Πίνακας: Μέσα για τη θεραπεία της προστατίτιδας

Ομάδα ταμείου
Αντιβακτηριακά φάρμακα - εξαλείφουν το βακτηριακό συστατικό
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα - ανακουφίζουν από τον πόνο, εξαλείφουν τη φλεγμονώδη διαδικασία
Ορμονικά – συνταγογραφούνται όταν τα ΜΣΑΦ είναι αναποτελεσματικά για τον ίδιο σκοπό.
Άλφα-αναστολείς – χαλαρώνουν τους μύες της ουρήθρας και ομαλοποιούν τη ροή των ούρων.
Αντισπασμωδικά - χαλαρώνουν τους μύες των αιμοφόρων αγγείων και ομαλοποιούν την εκροή των εκκρίσεων.
Μυοχαλαρωτικά – χαλαρώνουν τους μύες της ουρήθρας και του περίνεου.
Βιορυθμιστικά πεπτίδια – ομαλοποιούν τις μεταβολικές διεργασίες στον προστάτη.
Αντικαταθλιπτικά.
Φυτικό φάρμακο.

Όσο για την παραδοσιακή ιατρική που τόσο ευρέως συνιστάται για τη θεραπεία της προστατίτιδας, δεν υπάρχουν συλλογές φυτών ή βοτάνων για το σκοπό αυτό. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα ακόλουθα βότανα:

• Μυριόφυλλο;
• Elecampane;
• φικαρία;

• Λυκίσκος;
• Leuzea;
• Κράνμπερι;

• Τσουκνίδα;
• marshmallow?
• Χαμομήλι;
• Bergenia.

Ένα μείγμα πολλών συστατικών σε ποσότητα τεσσάρων κουταλιών της σούπας χύνεται σε ένα θερμός με ένα λίτρο βραστό νερό και αφήνεται για 12 ώρες. Μετά από αυτό, η έγχυση λαμβάνεται από το στόμα τρεις φορές την ημέρα, το ένα τρίτο του ποτηριού κάθε φορά. Η διάρκεια της θεραπείας είναι έως τέσσερις μήνες και μόνο σε χρόνια προστατίτιδα και κατόπιν συνεννόησης με γιατρό.

Συμβουλή. Δεν είναι απαραίτητο να προετοιμάσετε σπιτικά υπόθετα, κλύσματα κ. λπ. , καθώς αυτό μπορεί να επηρεάσει σοβαρά τη διαδικασία επούλωσης. Με την οξεία προστατίτιδα, το μασάζ και όλα τα είδη θέρμανσης αντενδείκνυνται επίσης, καθώς αυτό μπορεί να είναι η αρχή της σήψης.

Η προστατίτιδα δεν είναι θανατική καταδίκη και δεν οδηγεί απαραιτήτως σε απώλεια της αρρενωπότητας, εξαφάνιση της σεξουαλικής λειτουργίας ή άλλες παθολογίες που της αποδίδονται ως σαφής συνέπεια. Η θεραπεία του προστάτη είναι μια μακρά και δύσκολη διαδικασία, αλλά όσο πιο γρήγορα προσέξετε τα πρώτα σημάδια φλεγμονής και ξεκινήσετε τη θεραπεία, τόσο πιο ολοκληρωμένο θα είναι το αποτέλεσμα. <